Grumpa...

Þá hefur það verið ákveðið, það verður afmælisveisla. Í tilefni af 29++++ afmæli mínu hef ég nú ákveðið að halda smá dannað kokteilboð. Þar sem maður fer að nálgast það að verða miðaldra, þó reyndar sé enn mjööööög langt í það, þá er samt ekki ráð nema í tíma sé tekið. Þannig að ég þarf að fara að æfa mig í að vera miðaldra til að hafa þetta allt á hreinu þegar þar að kemur.
En nákvæmlega hvað á maður að gera til að samsvara aldrinum? Ég gæti auðvitað byrjað á því að skipta um fatasmekk, sjúskaðar gallabuxur og Billabong peysa er t.d ekki mjög miðaldra. Ég þarf að fara að kaupa mér dragtir, ullarkápur og terlínbuxur með teygju í mittið. Strigaskór eru líka alveg off. Já og svo auðvitað plíseruð pils og rósótta sumarkjóla. Svo þarf að taka tónlistarsmekkinn alveg í gegn. Hvaða miðaldra kona með einhverja sjálfsvirðingu hlustar t.d á dauðarokk? Nei og aftur nei. Það gengur augljóslega ekki. Ég segi nú kanski ekki að ég þurfi að fara alveg út í Karlakórinn Heimi og Álftagerðisbræður svona í fyrsta holli en Bjöggi Halldórs og Barbara Streisand eru meira við hæfi. Og svo þarf ég að eiga árskort á sinfóníuna, svona til að sýna einhverja menningartilburði. Svo þarf ég helst að koma mér í einhvern félagsskap eins og föndurklúbb eða kvenfélag. Mér var líka bent á að ég þyrfti að taka upp á einhverri sérvisku til að geta talist löglega miðaldra. Ég gæti t.d farið að ganga í peysufötum á sunnudögum, farið að skrásetja sögu Handprjónasambands Íslands eða farið að hekla pottaleppa.
Þar sem afmælið umrædda er svona upphitun fyrir það að verða einhverntíma í fjarlægri framtíð miðaldra þá verður veislan auðvitað að vera á þeim nótum. Það verður haldið í Súlnasal Hótel Sögu og skemmtiatriðin verða ljóðaupplestur, sýndir gamlir pottaleppar sem ég hef verið að safna, þjóðdansafélagið sýnir gestum réttu sporin og Raggi Bjarna og Hallbjörn Hjartarson halda uppi stanslausu stuði. Skálað verður í sérrí og boðið upp á brúnkökur og rjómatertur. Að lokum standa svo allir upp og syngja Skín við sólu Skagafjörður og þeir sem ennþá verða í fullu fjöri um 11 leytið skella sér á Mímisbar


Miðaldra lookið

Ég held að Davíð sé búinn að missa vitið. Eftirfarandi frásögn sá ég á heimasíðu Helga Hjörvar:
"Forsætisráðherra er landskunnur af gamansemi sinni Þegar hér ólgaði allt og sauð og forsetinn hafði ákveðið að fara ekki í danska brúðkaupið þá leitaði Davíð hans um þinghúsið allt.  Að einum þingmanni gekk hann í kantínunni og spurði hvort hann hefði séð Ólaf. Þegar þingmaðurinn hváði spurði forsætisráðherra aftur og þá ekki um Ólaf einhvern, heldur forseta lýðveldisins. Þegar þingmaðurinn sagðist ekki hafa séð hann spurði forsætisráðherra starfskonu mötuneytisins hvort hún hefði séð Ólaf. "Er hann kannski inní eldhúsi hjá þér?" En þegar hún neitaði því spurði forsætisráðherra: "Hefurðu gáð í kælinn? Fyrst maðurinn gat ekki farið í brúðkaupið vegna óvissu um afgreiðslu mála á Alþingi hlýtur hann að vera hérna, sagði forsætisráðherra og leitaði áfram forsetans undir blöðum á borðum manna og þótti þó sjálfum skemmtilegast þegar hann gáði að forseta Íslands  ofan í kókdós ungs þingmanns – en fann ekki. Og treysti því enda að Ólafur kæmi ekkert í leitirnar..."
Það kannast allir við svona mad scientist típu. Vísindamaðurinn sem fer yfirum og lokar sig inni og fer að búa til einhverja Frankensteina. Ég er farin að sjá Davíð fyrir mér sem svona mad politician. Einn góðan veðurdag hefur hann bara snappað og er orðinn alveg ga-ga. Hann fer að safna hári og hættir að reyna að greiða sér, fer að plotta heimsyfirráð og er sannfærður um að allir í kring um hann séu útsendarar frá Baugi. Hann fer að koma fram í útvarpi og sjónvarpi (RÚV að sjálfsögðu, öðrum er ekki treystandi til að koma réttum boðskap á framfæri til pöpulsins) með allskonar undarlegar yfirlýsingar sem meika engan sens og getur ekki sofið nema með ljósin kveikt því annars fer hann að sjá Jón Ásgeir í hverju horni. Þetta endar svo á því að hann á eftir að hlaupa út úr Alþingishúsinu og henda af sér öllum fötunum og hlaupa hlæjandi einhverjum geðveikislegum hlátri eitthvað út í buskann. Á undan hleypur reyndar Hannes Hólmsteinn til að láta alla vita hverslags snilld hjá landsföðurnum þessi uppákoma sé og á eftir kemur Jón Steinar til að benda á að það sé í hæsta máta óeðlilegt og alger rökleysa og jaðri við landráð að halda því fram að forsætisráðherrann sé genginn af göflunum.
Ég var reyndar að lesa grein í Sunday Times í vikunni um ýmsa þekkta þjóðarleiðtoga í gegn um tíðina sem voru ekki alveg heilir á geði og ákvarðanirnar sem þeir tóku í samræmi við það. En það þorði bara enginn að segja neitt og þegar þú ert bara með eintóma já-menn í kring um þig þá er það ekki til að bæta ástandið og svo þegar við það bætist að þegar menn eru búnir að vera lengi við völd þá er hættan á dómgreindarskorti orðin meiri og þeir fara að þola mótlæti verr og láta allt sem þeim er ekki þóknanlegt fara í taugarnar á sér. Hringir þessi lýsing einhverjum bjöllum?

Ég lét véla mig í bíó um daginn sem hefur ekki gerst lengi. Ég held að það hafi verið að sýna Terminator 2 síðast þegar ég fór á slíka samkomu. Ég lét mig hafa það þó allur salurinn væri smjattandi á poppkorni og sötrandi kók eða étandi nammi með viðeigandi plastpokaskrjáfi til að sjá Brad Pitt striplast. Hvernig er það eiginlega með fólk sem fer í kvikmyndahús, kemur það til að horfa á bíómynd eða til að éta?
Anyway, ég fór sem sagt með kokkálaða kokkinum og amerísku húsfrúnni að sjá Troy. Ágætis bíómynd í sjálfu sér ef maður kann að meta flott bardagaatriði og ekki of flókinn söguþráð. Brad Pitt stripplaðist þarna aðeins viðstöddum kvenpersónum til ómældrar hamingju. Í myndinni voru allir karlmennirnir annað hvort úfnir og illa lyktandi durgar eða goðumlík glæsimenni. Ekkert þar á milli. Og allar konurnar voru annað hvort skælandi eða nötrandi af ást til þessara stórkostlegu manna. Hápunkturinn er svo þegar Akkilles, sem er bara málaliði og hálfgerður drullusokkur og algerlega tilfinningalaus fórnar sér fyrir ástina. Svoooo hjartnæmt. Minnst 3ja vasaklúta sena. Mér fannst alltaf jafn merkilegt að þegar Akkiles var að koma heim eftir erfiðan dag í vinnunni, búinn að stúta eins og hálfum her, sveittur og með blóðsletturnar á sér að snyrtimennið hann byrjaði á því að þvo sér, sem hefði ekki verið í frásögur færandi nema hvað að í stað þess að demba sér í gott bað eins og hver heilvita maður hefði gert þá var hann að bögglast við þetta með þvottapoka og vatni í skál á stærð við lítið fuglabað. Hvernig hann náði að verða fínn og strokinn eins og nýfægður túskildingur á eftir er mér alveg ómögulegt að skilja.
Ég var að spá í hvernig þessi mynd hefði verið ef Hrafn Gunnlaugsson hefði gert hana. Hún hefði náttúrulega gerst í íslenskri sveit þar sem alltaf var rigning og ekkert nema for og drulla. Akkiles (leikinn af Tryggva róna) er alltaf fullur og skítugur og með ónýtar tennur og lemur konur og börn eins og kótelettur. Bardaginn um Troy er svo slagsmál nokkurra fullra kalla og öskrandi kellinga með kjólana gyrta ofan í nærbrækurnar að aftan eftir að hafa verið að pissa úti í móa, fyrir utan sveitaball í Húnaveri. Akkiles er svo að lokum rotaður með brennivínsflösku.
RÚV kaupir síðan sýningarréttinn af myndinni á tvöföldu kostnaðarverði og sýnir hana á jóladag og Hannes Hólmsteinn skrifar um hana lofsamlega dóma í Moggann enda handritið byggt á sögu eftir hann sjálfan, að því er hann heldur fram. Og ekki lýgur Hannes....

Þá er kominn föstudagur!!! Mér finnst að það eigi að taka upp fjögurra daga vinnuviku. Að fá frí svona einn dag inn á milli og svo strax komin helgi, þetta er alveg málið. Ef það er eitthvað sem ég hef lært um æfina (fyrir utan að krullhærðir, búttaðir, miðaldra karlar með allt of stór eyru eiga það til að þjást af mikilmennskubrjálæði) þá er það það, að vinnan göfgar ekki manninn. Hverjum eiginlega datt þessi vitleysa í hug in the first place? Hvað er svona svakalega göfgandi við það að eyða bestu árum æfinnar í það að vera á einhverjum fyrirfram ákveðnum stað, 8 tíma á dag (ef þú ert heppinn), 5 daga vikunnar að gera sömu hlutina með/fyrir sama fólkið og í flestum tilvikum að láta sér leiðast meiripart tímans? Vinna er bara eitthvað sem maður gerir af illri nauðsyn af því maður fær borgað fyrir það og nema að maður vilji gerast einhver Gísli á Uppsölum þá þarf maður víst peninga til að lifa þokkalegu lífi.
Nei, ég stefni að því að gerast bara glæpamaður. Ég er komin með nóg af þessu vinnubulli. Þá ræður maður tíma sínum alveg sjálfur, borgar ekki helminginn af öllu sem maður þrælar sér út fyrir í skatta (sem fara hvort sem er í einhverja algera vitleysu eins og fæðingarorlof fyrir einhverjar kerlingar úti í bæ svo þær geti setið heima heilu og hálfu árin á morgunsloppnum með rúllurnar í hárinu þambandi kaffi með nágrannakerlingunum og reykt sígarettur yfir sápuóperunum í sjónvarpinu. Og ekki nóg með það heldur eru kallarnir þeirra líka komnir á ríkisspenann og geta leikið sér í golfi heilu sumrin á minn kostnað). Ég þarf bara að finna einhverja hentuga glæpastarfsemi sem gefur vel í aðra hönd án þess að ég þurfi að leggja sérstaklega hart að mér. Þegar ég er svo orðin moldríkur eiturlyfjabaron eða eitthvað álíka þá get ég sest í helgan stein og keypt mér sveitasetur í Toskana og framleitt rauðvín og ræktað ólífur. Ég gæti haft minn prívat gosbrunn á lóðinni, safnað gömlum málverkum af bústnum blómarósum og smaladrengjum og höggmyndum að berrössuðum ofurmennum með vínberjaklasa í hendinni og sverð í slíðrum. Ég myndi fá áheyrn hjá páfanum sem væntanlega færi með eins og eina Maríubæn og 2-3 sálmavers og ég myndi á móti fara með nokkrar rímur og hluta úr Hávamálum og Höfuðlausnum svo kallinn heyri einhverntíma almennilegan kveðskap. Hver nennir líka endalaust að hlusta á þetta bænavæl. Þetta kjaftæði með að bjóða hina kinnina, hverslags aumingjaskapur er það eiginlega. Nei takk, það er auga fyrir auga og tönn fyrir tönn

jæja, þá er Eurovision æðið runnið af fólki og flestir væntanlega búnir að átta sig á því að þetta lag var bara crap. En auðvitað átti það alltaf að vera crap. Eftir að hafa lent í þeirri skelfilegu reynslu fyrir 2-3 árum síðan að hafa átt möguleika á því að vinna þessa blessuðu keppni þá breytti RÚV hið snarasta fyrirkomulaginu og fór að láta einhverja dómnefnd velja keppnislagið í staðinn fyrir að halda undankeppni þar sem allir geta kosið. Tilgangur nefndarinnar er auðvitað sá að velja eitthvað rusl lag (m.a.s á Eurovision mælikvarða). Til að það gangi eftir þá er ég viss um að þessi dómnefnd er skipuð fólki með ömurlegan eða engan tónlistarsmekk. Þarna er örugglega Hannes Hólmsteinn formaður og svo eru þarna Jón Steinar Gunnlaugsson, Ástþór Magnússon, Skari skakki, Jói á hjólinu, Árni Johnsen, Solla á Grænum Kosti, Vala Matt og Túrhilla Júhanson. Og svo þingflokkur Framsóknarflokksins til að samþykkja allt sem dómnefndin ákveður.
Segjum ef þetta lag (sem ég man ekki hvað er) hafi unnið hérna um árið. Hvar hefðum við getað haldið þessa keppni og hvað haldiði að þessi ósköp kosti? Það hefðu ekki verið eftir neinir peningar til að kaupa vinsælt sjónvarpsefni eins og viðtalsþættina hans Hannesar Hólmsteins, Maður er nefndur eða þá gömul homevideo frá Hrafni Gunnlaugssyni. Já og hver á þá að sjá fyrir Sinfónýjuhljómsveitinni og þar með talið konunni hans Björns Bjarnasonar? Þó ég segi nú bara við þessa fiðluleikara og lúðrablásara alla...get a job! En það eru ekki allir jafn harðbrjósta og ég. Nei, má ég þá frekar biðja um fleiri sænskar fjölskyldudramamyndir eða rússneskar 3ja tíma tragedíur á laugardagskvöldi að ógleymdum spaugaranum alræmda, Gísla Marteini (OK, gamla fólkið vill kannski einhverja aðra afþreyingu en bara dánarfregnirnar og útvarpssöguna). En fyrir mína parta segi ég, Hemmi Gunn come back all is forgiven....

Þá fer að líða að Eurovision keppninni margrómuðu. Ég var m.a.s spurð að því í vinnunni í dag í fúlustu alvöru hvort ég væri ekki með Eurovisionpartý! Ég þurti nánast áfallahjálp og varð að strá yfir mig ilmsöltum til að halda rænu. Hvað er þetta með þetta Eurovisionpartýkjaftæði?? Hefur virkilega einhver annar en Páll Óskar gaman af þessu sorpi sem er verið að troða upp á fólk í nafni Evrópskrar samvinnu? Ég hef m.a.s ekki heyrt þetta lag sem stuðboltinn hann Jónsi ætlar að trylla lýðinn með á laugardagskvöldið enda ekki komið neitt af viti út úr þessari keppni síðan ABBA tóku þetta hérna um árið auk þess sem lagið er örugglega stolið. Til að gera þetta eitthvað áhugaver þá ætla ég að leggja til að framvegis verði keppnin með því sniði að í stað þess að flytja frumsamin lög taki allir eitthvað ABBA cover og dressi sig í ABBA outfit frá ca. ´76. Þá keppa líka allir á jafnréttisgrundvelli því það liggur auðvitað misvel fyrir fólki að semja gott popplag. Þetta eru þá líka allt lög sem allir þekkja og geta sungið með, sem gerði Eurovisionpartýin bara skemmtilegri.
Og hvað er það að vera að troða Gísla Marteini þarna með í 5. skiptið eða eitthvað álíka? Er ekki búið að hvelja okkur sjónvarpsáhorfendur nóg með því að hafa þurft að sitja uppi með hann á hverju fjandans laugardagskvöldi í 2 ár? Á bara ekki að senda Hannes Hólmstein með næst til að ganga alveg frá okkur? Ímyndum okkur að við myndum nú vinna þessa keppni og þurfa að halda hana næsta ár. Skemmtinefnd dagskrárdeildar RÚV færi nú létt með að setja saman heimsklassa dagskrá. Gísli Marteinn verður auðvitað kynnir ásamt Elínu Hirst, allir keppendur verða myndaðir í íslenskri náttúru í roki og rigningu einhversstaðar við Blá Lónið, skemmtiatriðið í hléi verður tónverk eftir Atla Heimi Sveinsson sérstaklega samið fyrir þetta tækifæri og Davíð Oddsson flytur ávarp. Hljómsveit Geirmundar tekur svo lagið. Hrafn Gunnlaugsson verður síðan fenginn til að stjórna útsendingunni.


Þetta verður aldrei toppað


Hér svífur andi ABBA yfir vötnunum

Jæja, þá er húsfrúin víst komin heim frá ameríkunni. Vonandi glöð og ánægð með dvölina og að sama skapi hamingjusöm með riddarann á hvíta sportbílnum. En ekki fara að láta þér detta í hug að flytja þangað, frú mín góð. Þá áttu eftir að enda með hamborgararass og rautt og þrútið nef af sérrídrykkju, skorpin og krumpuð af of mikilli sól, fataskápurinn samanstendur af rósóttum ermalausum kjólum og bómullardröktum með síðu pilsi og farin að tala eins og Dollý Parton. Og ekki viljum við það! En ef allt fer nú á versta veg þá vil ég leggja til að búsetumöguleikar í Kaliforníu verði skoðaðir. En ameríka for crying out loud!! Hvað varð um að finna huggulegan frakka eða ítala og "neyðast" kannski til að flytja þangað?? Að gera vinum sínum þetta, að enda kannski í ameríku eftir allt saman!!
Talandi um ítali þá er ég búin að uppgötva nýtt kaffihús. Það er Segafredo við Lækjartorg. Kíkti þar inn um daginn og fékk þetta svakalega góða cappuchino auk þess sem þar var að vinna ákaflega sjarmerandi ítali sem nennti að sinna viðskiptavinunum og hafði metnað í að laga gott kaffi. Ekki eins og þessir önugu menntaskólanemar sem vinna á flestum af þessum kaffihúsum og hafa meiri áhuga á að slúðra um helgardjammið en að sörvera kúnnana. Ömurleg þjónusta er enda eitt aðalsmerki margra staða þar sem þó eru fremstir meðal jafningja Thorvaldsen og Kaffi Sólon. Þú getur verið eini gesturinn inni á staðnum en samt þurft að bíða í 15 mín. eftir að einhver nenni að drattast til að koma og taka pöntunina hjá þér.
Það er kannski von til að eitthvað lífsmark verði á þessu blessaða Lækjartorgi í sumar fyrst að þar er komið kaffihús. Reyndar er þetta torgóféti svo ömurlegt og fráhrindandi að rónarnir nenna ekki einu sinni að hanga þar. Það er eins og það hafi verið flutt beint ofan úr Fellahverfi og troðið þarna niður engum til gagns eða ánægju. Já og hvar eru svo gosbrunnarnir hérna í Reykjavík spyr ég? Ef að það er eitthvað sem nóg er af á Íslandi þá er það vatn og því hefur enginn framkvæmt það að setja einhversstaðar niður eins og 2-3 gosbrunna eins og eru allstaðar í öðrum borgum? (Þessi óskapnaður fyrir framan Hlöllabáta og sprænan í Tjörninni sem er skrúfað frá á 17. júní og kannski á menningarnótt telst ekki með). Nei, heldur vill fólk bara einhver helvítis moll á öðru hverju horni og bílastæði á 10 hæðum. Flytjiði til ameríku úthverfapakkið ykkar!

Ég skoða stundum stórskemmtilega síðu sem heitir metal sludge (linkur hér til hliðar). Þar eru kjaftasökurnar um rokkstjörnunar og margt fleira og m.a svona "message board" þar sem hver sem er getur póstað hverju sem er. Þá er ég einmitt komin að kjarna málsins. Eftirfarandi póst sá ég í dálknum keypt/selt:
"I have 1 condom used by Mr Brett Michaels. Specimen is intact and frozen. I will trade for almost anything. If your interested drop me a line. @ odeathoflife@yahoo.com"
Dömur mínar, ef þið hafið áhuga þá er tækifærið nú eða aldrei!! Hver vill ekki eiga svona dýrgrip í frystinum (þetta er kannski jafnvel of verðmætt til að geyma við hliðina á nautahakkinu og ísmolunum). Auðvitað á að láta útbúa sérstaka kæliöskju utan um "the specimen" og geyma það á áberandi stað í stofunni svo hægt sé að dást að dýrgripnum



Fyrrum eigandi "the specimen"

Heyr heyr!! Sú sem auglýst var eftir hér að neðan hefur svarað tilkynningaskildunni og er víst á mettíma orðin húsfrú í Ameríku. Situr þar væntanlega slompuð á sundlaugarbakkanum með kokteilglasið og horfir dreymandi á ungan, myndarlegan og sólbrúnan garðyrkjumann (auðvitað beran að ofan) veiða lauf upp úr sundlauginni (eða það myndi ég alla vega gera). Draumaprinsinn þá væntanlega hvorki stórglæpamaður né pervert. En öllu þessu ferðalagi skal þó gera ítarleg skil eftir heimkomu yfir rauðvínsflösku eða tveim
Húsfrúin í Ameríku ku vera mikil áhugamanneskja um kaffihús og hefur því væntanlega skoðað nokkur slík. Og fyrir þá sem vilja opna kaffihús þá er ýmsir möguleikar því þú verður væntanlega að hafa einhverja sérstöðu ef þú vilt að keffiþyrstir gestir komi til þín en fari ekki eitthvað annað. Ég var á tímabili með hugmynd um að stofna kaffihús sem héti Psycho Café. Þjónarnir áttu allir að vera spastískir, fólk átti aldrei að fá það sem það pantaði og á veggina væru málaðir risastórir gulir og rauðir hringir og tónlistin á staðnum væru eintómar nútímasínfóníur. Svo vantar auðvitað alveg barnlaust kaffihús. Þar sem fólk getur setið í ró og næði og drukkið sitt cappuchino án þes að hafa eitthvað barn á næsta borði vælandi og skælandi eða þá syngjandi hástöfum sama erindið í Siggi var úti með ærnar í haga í klukkutíma. Og svo sleppa foreldrarnir þessu lausu og áður en maður veit af er kannski búið að dúndra stólbrík í sköflunginn á manni eða hella appelsín yfir fagurbókmenntirnar sem maður kom til að glugga í eða þá mylja kleinu ofan í jakkavasann hjá manni. Og svo finnst foreldrunum þetta bara sætt og beri vott um einstakan dugnað afkvæmisins og verður stórhneikslað ef maður byrstir sig og fer vinsamlega fram á að fá frið fyrir ófétunum. Réttur barnlausra er gjörsamlega fótum troðinn


Garðyrkjumenn nýbúnir að hreinsa sundlaugina

Þar sem ég er mikil áhugamanneskja um mat þá fer ég stundum út að borða. Í gærkvöldi ákvað ég að gera vel við sjálfa mig og fór á Apótekið, hafði aldrei komið þangað áður. Fínasta umhverfi og ótrúlegt en satt, þægilegir stólar. Maturinn var alveg ágætur en Apótekið mun þó falla í flokk veitingastaða þar sem maður fær lítinn mat á stórum diskum. Viðvörunarbjöllurnar byrjuðu strax að hringja þegar þjónninn byrjaði að færa okkur brauð til að narta í, svona til að seðja sárasta hungrið og til að koma í veg fyrir að maður yrði jafn svangur þegar maður væri búinn að borða og áður en maður kom á staðinn. Og hvað er það að koma með 3 brauð handa 2 manneskjum? Af hverju ekki 4 eða þá bara 2 ef þeir eru eitthvað að spara? Og svo kostar þetta auðvitað sitt. Stundum er bara best að fara á Svarta Svaninn og kaupa sér rottuborgara með frönskum og kók og kransæðastífla fylgir ókeypis með.
Forréttir eru alveg sér kafli út af fyrir sig. Ég er viss um að forréttir eru eitthvað practical joke hjá matreiðslumönnum. Á matseðlinum hafa þeir kannski 1-2 forrétti sem hægt er að borða en restin er bara eitthvað bull og svo er aðal fjörið í eldhúsinu að sjá hvort einhver bjánast til að panta eitthvað af því og það sem betra er, borða það. Svona grín forréttir geta t.d verið "Hóstakyrtlar úr kálfi með flamberuðum þarablöðum", "Blackeruð grísaeyru með hundasúrukurli", "Þorskaugu á teini með uxahalafrauði" eða "Kryddleginn rabarbari með vinegerdressingu og tofumauki" (fyrir grænmetisæturnar).

Svo ég vaði nú úr einu í annað þá hef ég sett saman lista yfir fyrirtæki sem ég á aldrei eftir að versla við. Ekki það að þetta séu eitthvað slæm fyrirtæki, ég sé mig bara ekki eiga erindi þangað:
Brúðarkjólaleigan
Bílabúð Benna
Barnaheimur
Dansskóli Sigursveins
Hannyrðaverslunin Tinna
Sólbaðstofan Sæla
Golfverslun Nevada Bob
Föndurkofinn
Ferðadiskótekið Ó-Dollý

Undanfarna daga er ég búin að vera að standa í því að taka eldhúsið hjá mér í gegn. Það þýðir m.a að rífa niður eld gamalt veggfóður. Og þar kem ég að kjarna málsins. Hver fann eiginlega upp veggfóður og hvaða illu kenndir lágu þar að baki?! Hvernig hefði þá verið að hugsa aðeins fyrir því að það ætti að vera hægt að taka þennan ófögnuð niður aftur. Hér er ég sem sagt búin að skrapa pappír og lím af veggjum í sekkjavís og hef heitið sjálfri mér því að veggfóður fer aldrei upp á vegg hjá mér svo lengi sem ég lifi.
Eftir allt þetta skrap hef ég orðið nokkuð góða yfirsýn yfir tískubylgjur í litavali síðustu 60 árin eða svo. Þarna hafa komið í ljós ýmsir grænir litir, flestir í mosatónunum, gulbrúnir og pastelbláir svo ekki sé minnst á alla brúnu litina sem fólk, sem komið er á minn aldur fær litamartraðir við að hugsa um. Hver man t.d ekki eftir brúnumynstruðum gólfdúkunum og brúnum gluggatjöldum með appelsínugulum hringjum? Nákvæmlega hvað var fólk að hugsa á þessum tíma? Og ekki nóg með það heldur var allt úr allavega litu plasti. Appelsínugular plastljósakrónur þóttu hrikalega töff, allir drukku úr babybláum plastglösum og fólk sat í grænum plaststólum og át af plastdiskum með plasthnífapörum.

Ég vil líka hér með nota tækifærið til að lýsa eftir vinkonu minni sem fór að heiman frá sér fyrir um 2 vikum síðan á vit ástarævintýra í útlöndum, en síðan hefur ekkert til hennar spurst. Þegar hún fór að heiman var hún klædd í rósóttan sumarkjól með litla blúndusólhlíf og geislaði af eftirvæntingu. Ég er hreinlega farin að óttast að áhyggjur fjölskyldu og vina um að riddarinn á hvíta sportbílnum sé ekki allur þar sem hann er séður. Ég ætla ekki að ganga það langt að halda því fram að hann sé fjöldamorðingi eða njósnari eins og sumir innan fjölskyldunar virðast halda en kannski er hann talibani í dulargerfi og unga ógæfusama stúlkan sem flaug á vit ástarinnar situr nú hlekkjuð við eldavélina í skósíðum kufli og með blæju fyrir andlitinu og á aldrei afturhvæmt. Eða þá að hann á hvorki 800 fermetra villu og 4 bíla eins og hann vildi vera láta heldur býr í trailer með mömmu sinni og 3 rottvælerhundum, situr allan daginn á hlýrabolnum fyrir framan sjónvarpið og drekkur bjór og étur pizzu rekandi við og angandi af táfýlu. Búinn að eyða öllum penigum stúlkunnar trúgjörnu í bjór og kleinuhringi og hún á engra annara kosta völ en að fara að vinna á kassa í 7-eleven búð til að nurla saman fyrir farinu heim. Og þar sem hann er ameríkani þá heldur hann að Ísland sé bær í Nebraska og hún geti bara tekið lestina heim ef hún er eitthvað óánægð. Ég segi nú bara eins og Kommisar Bonaperte B. Bjarnason, varið ykkur á þessum útlendingum. Þetta eru allt upp til hópa glæpamenn og iðjuleysingjar sem hafa það eina markmið að komast hingað í Mekka lýðræðisins og lifa eins og greifar á himinháum atvinnuleysisbótum. Nei takk segi ég, þetta hyski er allt best geymt heima hjá sér þarna í Kína þaðan sem þetta allt kemur