Grumpa...

Þá er menningarnótt liðin og allt það húllumhæ sem því fylgdi og var bara mjög gaman. ég var í grillveislu fram eftir kvöldi og borðaði eins og mér væri borgað fyrir það og afgangana daginn eftir. En eitthvað er nú fólk farið að slappast svona með aldrinum. Það er af sem áður var þegar það þótti ekkert tiltöku mál að vera í partý fram undir morgun og nokkrar kippur af bjór runnu ljúflega niður með einni whiskyflösku eða svo. Eftir flugeldasýninguna ok mikið kapphlaup á klósettið sem endaði í híbýlum Hammer þá var dregin fram eplasnafsinn alræmdi og átti ég þá von á að fólk myndi umturnast í partýljón á svipstundu. En nei ó nei, þó Kokksi gerði sitt besta til að halda uppi stemmingunni (var m.a.s kominn á AC/DC trúnó) þá voru augnlokin farin að síga niður að hnjám hjá sumum viðstaddra og geisparnir orðnir það miklir að hægt var að sjá hvað viðkomandi borðuðu í morgunmat og dragnaðist fólk því bara heim á leið með hinu fjölskyldufólkinu. Þannig fór um sjóferð þá. Ég vil þó nota tækifærið og senda Húsfrúnni saknaðarkveðjur þar sem hún hefur ákveðið að hverfa frá villu kapítalismans í Ameríku og setjast að í sósíalnum í Svíþjóð og sökkva sér ofan í rykfallna doðranta sem enginn hefur nennta ð lesa nema einstaka sérvitringar, áratugum saman. Hún er nú væntanlega búin að pakka niður rósótta sumardressinu, háhæluðu skónum og Gucci handtöskunni og taka fram gulu regnkápuna og handprjónuðu ullarpeysuna ef hún ætlar að hafa einhverja von um að vera tekin alvarlega sem fræðimaður.

Ég hef aðeins verið að fylgjast með ólympíuleikunum undanfarna daga þar sem sundkeppnin er nú loksins búin. Hvernig er eiginlega hægt að finna upp svona margar aðferðir til þess að busla frá einum endanum á grunnum polli yfir í annan þannig að það taki viku að klára það? Mér hefur líka alltaf fundist þessar massaíþróttir eitthvað fráhrindandi, ég tala nú ekki um þegar það eru kellingar með skeggrót og ístru og álíka dimmraddaðar og Gunnar Birgisson og heita Gertrud eða Svetlana að kasta einhverjum þungum hlut tugi metra. Má ég þá frekar biðja um einhverja Ameríkana með sýniþörf á hæsta stigi og greindarvísitölu á við hest hlaupa á eftir hvor öðrum. Þar sem þetta er haldið í Grikklandi þá hefði mér fundist að það hefði átt að keppa í einhverju gáfulegu eins og rökræðum að leysa stærðfræðiformúlur. Það er jú keppt í pönnukökubakstri og beitningu á Landsmótinu og því ekki? Á íslensku útgáfunni af ólympíuleikunum yrði t.d keppt í sjómann, sláturkeppasaumi, rúningi, brennivínsdrykkju án atrennu, pottaleppaprjóni, þorskhausakasti, barnavagnaakstri í fjölmenni, karlakórasöng og jepparallý innanbæjar. Og hver er svo að halda því fram að það sé ekki sem virðing og glamúr yfir íslenskri menningu og þeirri grísku miðað við höfðatölu? Hefðu þeir verið eitthvað skárri ef þeir hefðu búið í holum í jörðinni fram á miðja síðustu öld, að drepast úr skyrbjúg, hor og almennum aumingjaskap og lifað á þorskhausum og hrútspungum (og einstaka handriti) í rúmlega 1000 ár? Mér finnst við bara hafa braggast nokkuð vel loksins þegar við fengum nóg að éta (það vel að sumir geta hreinlega ekki hætt). Áfram Ísland!

Hvað er eiginlega að gerast á þessu volaða skeri? Sól og hiti í heila viku! Enginn rigningarsuddi, ekkert kuldakast og túristarnir gátu jafnvel farið úr vetrargallanum án þess að ofkælast.Ég hef því notað þessa viku til þess að sleikja sólina á vel völdum útikaffihúsum þambandi bjór (sem er vísindalega sannað að bragðast mun betur í hita) milli þess sem ég hámaði í mig ís í lítratali. Toppurinn á vikunni var svo þetta fína gardenpartý sem Monopoly bauð til í uppsveitum Hafnarfjarðar. En að komast til og frá þessum úthverfum er ekki alveg eins og að drekka vatn ef maður ætlar að nota til þess almenningssamgöngurnar. Það liggur við að það þurfi að taka með sér nesti og svefnpoka. Alla vega þarf að hafa þykka bók eða góðan geisladiskabunka. Hvað á það að þýða að láta mann hanga í strætó sem keyrir um hverja einustu fjandans götu í Hafnarfirði þegar maður vill bara komast þaðan burt og í sitt ástsæla 101? Hver hannaði þetta leiðakerfi eiginlega? Ferðamálafulltrúi Hafnarfjarðar?

Nú fer að líða að menningarnótt með öllu tilheyrandi. Það er reyndar orðin voðalega mikil barnavagnasamkoma og varla hættulaust að vera á ferli fyrr en eftir miðnætti vilji maður vera viss um að komast hjá því að vera keyrður niður af barnavagni eða enda með ís eða kandífloss í fötunum. Ég hef því doblað vin minn á Skólavörðustígnum til að vera með grillpartý og bauð í leiðinni sjálfri mér. Þar er náttúrulega besta útsýnið í bænum þetta kvöld auk þess sem ég sá mér þarna leik á borði að geta seinna fengið lánað forláta gasgrill sem vinurinn ætlar að festa kaup á í tilefni dagsins. Reyndar bauðst ég m.a.s til að sjá um eldamennskuna þar sem ég er farin að fá alvarleg einkenni eldamennskuleysis. Það gerist nefnilega ekkert í eldhúsinu mínu og til að toppa allt þá skellti iðnaðarmaðurinn (sem er aðeins búinn að hafa 4 mánuði til að klára það) sér í hálfsmánaðar frí til útlanda og er væntanlega núna að sötra Sangría og kaupa sér skræpóttar skyrtur og stráhatta fyrir peningana sem ég var búin að borga honum. Á meðan sit ég bara í mínu drasli upp fyrir haus og get í besta falli hitað mér örbylgjumat sem ég er orðin svo leið á að ég á aldrei eftir að borða svoleiðis aftur. Ég er m.a.s farin að láta mig hafa það að splæsa á sjálfa mig út að borða flest kvöld vikunnar. Ég held ég sé búin að smakka næstum allt á matseðlinum á Vegamótum, Sólon, Kaffibrennslunni og Thorvaldsen (nema auðvitað eitthvað salatdót sem er ekki nema fyrir einhverja grasbíta að verða saddur af. Ég hef takmarkaðan áhuga á að borða sama matinn og kanínan mín). Ég á eftir að enda á því að éta mig út á gaddinn.

Svo eru Ólympíuleikarnir víst byrjaðir þó fyrsta vikan fari í að þrælast í gegn um 250 sundgreinar, róðra, skilmingar og annað álíka áhugavert. Var að sjá þátt um daginn á Discovery um ólympíuleikana til forna sem að hafa verið mun áhugaverðari að horfa á heldur en núna. Þar kepptu karlmennirnir í g-streng einum fata og manni var ekki boðið upp á að horfa á Rússneskar trukkalessur með skegg og bringuhár þrykkja kúlu 20 metra og öskra eins og búrhveli á eftir henni. Þar var glæsileikinn í fyrirrúmi og hef ég sett mér það markmið að skoða hann vel og vandlega þegar ég fer til Grikklands eftir 3 vikur. Ég sé fyrir mér að allir líti út eins og Rómverjarnir í Ástríksbókunum eða að það séu allir í hvítum skikkjum og sandölum og gangi um torg með heimspekirit í höndunum og rökræði og heiti Sófókles eða Artímes eða eitthvað í þá áttina.

Þar sem hefur verið óskaplega lítið að gera í vinnunni síðustu daga þá hef ég hangið óhóflega mikið á internetinu að skoða ekki neitt en datt niður á síður sem eru tileinkaðar snillingnum Georga W. Bush og öllu því heimskulega sem hann hefur látið út úr sér. Hér eru nokkur dæmi:
"Our enemies are innovative and resourceful, and so are we. They never stop thinking about new ways to harm our country and our people, and neither do we." —George W. Bush, Washington, D.C., Aug. 5, 2004

"I'm honored to shake the hand of a brave Iraqi citizen who had his hand cut off by Saddam Hussein." —George W. Bush, Washington, D.C., May 25, 2004

"It's very interesting when you think about it, the slaves who left here to go to America, because of their steadfast and their religion and their belief in freedom, helped change America." —George W. Bush, Dakar, Senegal, July 8, 2003

"The problem with the French is that they don't have a word for entrepreneur." —George W. Bush, discussing the decline of the French economy with British Prime Minister Tony Blair



"Do you have blacks, too?" —George W. Bush, to Brazilian President Fernando Cardoso, Nov. 8, 2001, as reported in an April 28, 2002, Estado Sao Pauloan column by Fernando Pedreira, a close friend of President Cardoso

"Neither in French nor in English nor in Mexican." —George W. Bush, declining to take reporters' questions during a photo op with Canadian Prime Minister Jean Chretien, April 21, 200

More and more of our imports come from overseas." —George W. Bush, Beaverton, Ore., Sep. 25, 2000

"Like the Second World War, our present conflict began with a ruthless, surprise attack on the United States."
-- Actually, a few other things happened before Pearl Harbor, such as Germany's invasions of Austria, Czechoslovakia, Poland, Denmark, Norway, France, Belgium, Luxembourg, the Netherlands, Romania, Yugoslavia and Greece, and the Blitzkreig attacks over the U.K., and Japan's invasions of Korea, Manchuria, China and French Indochina, but close enough, I guess. United States Air Force Academy, Jun. 2, 2004

Ég náði að vinna það afrek í gær að draga tvær manneskjur út úr úthverfinu og niður í bæ á kaffihús. Og það sem meira er, að hanga þar í góðri kjaftatörn í 2 klukkutíma! Já stelpur, þetta er alveg hægt og m.a.s án þess að nein börn væru með í eftirdragi að trufla hinar djúpu og merkilegu samræður sem þarna áttu sér stað:) Það var reyndar bara endirinn á hinum fínasta laugardegi þar sem maður fór auðvitað og fylgdist með gay pride göngunni þramma niður Laugaveginn með pilsaþyt, leðurbraki og dúndrandi músík. Fáklæddar dragdrottningarnar létu það lítið á sig fá þó það væri ekki beint veður til að ganga í stuttum pilsum utandyra og maskarinn væri aðeins farinn að leka niður í rigningarskúrunum. Það var auðvitað fullt af fólki mætt bæði til að taka þátt og fylgjast með en ég skil ekki alveg hvað fólk er að þvælast með barnavagna í svona fjölmenni. Þarna voru eitthvað um 40.000 manns og gefur það auga leið að það hafi verið ansi mikill troðningur á leiðinni. En nei, nei, barnavagnafólkið er nú ekkert að spá í því heldur ryðst bara áfram með fjandans vagnhlussuna á undan sér og dúndrar bara í kálfann á öðru fólki ef það er eitthvað að þvælast fyrir því. Og ekki nóg með það heldur hittir það svo einhverja barnavagnavini sína á leiðinni og þá er bara stoppað og tjattað og allt stíflað á meðan. Getiði ekki bara farið í Húsdýragarðinn eða eitthvað?

Ég hef komist að því að eitthvað eru karlamálin að vefjast fyrir sumum sem ég þekki. Ástæðan er auðvitað sú að þið gangið ekki nógu vísindalega í þetta mál, stelpur mínar. Ást og rómantík eru stórlega ofmetin fyrirbæri og enginn ætti að láta eitthvað stundarbrjálæði (stundum kallað ást við fyrstu sýn) rugla hjá sér dómgreindinni. Fyrir þá sem vilja eiga mann á annað borð þá er það að finna sér einn slíkan bara eins og að finna sér nýja vinnu. Maður stekkur ekki bara á fyrsta djobbið sem býðst og er eitthvað í handklæðadeildinni í Hagkaup (OK, það eru til desperate persónur en það er dæmt til að mistakast). Þið þurfið að setjast niður og búa til lista yfir þá kosti sem viðkomandi maður þarf að hafa og þá ókosti sem þið viljið alls ekki þurfa að sætta ykkur við. T.d að hann verði að vera morgunhress, geta eldað, kunna á þvottavél, vera ekki með fótbolta- eða golfdellu (nema auðvitað að þú sért það líka), pissa ekki út fyrir klósettið, klóra sér ekki í rassinum í tíma og ótíma, hafa góðar tekjur, koma vel saman við vini þína, geta fundið sokkana sína sjálfur og svo mætti lengi telja. Svo er bara farið að leita í rólegheitum og að fara á pöbb og ætla að finna þann eina rétta á 4. glasi er algert no-no. Og ekki gera neinar undantekningar frá listanum, það kemur ykkur í koll seinna. Svo ég vitni í ágæta grein sem ég las um þetta í Sunday Times um daginn þá er þetta ósköp einfalt "you start to realise that finding a husband isn´t all about falling in love, it´s about choosing a man with prospects, who is going to suit your lifestyle and be a good father, rather than someone to make your earth move". Þegar maður fer að versla sér skó kaupir maður ekki fyrsta parið sem maður sér þó það líti ágætlega út uppi í hillu heldur mátar nokkur þar til maður er ánægður

Þessi hefur bæði hraustlegt og gott útlit en getur hann fundið sokkana sína?

Þá er þessi verslunarmannahelgi að líða. Ég ákvað að fara ekki á neina útihátíð í ár svona til tilbreytingar heldur gerast menningarleg (m.a.s þjóðmenningarleg) með afbrigðum og skoða mig um í Árbæjarsafni. Það var þó ekki fyrr en eftir að útséð var með það að enginn nennti að hanga með mér á kaffihúsi. Kannski verð ég að fara að sætta mig við það að vinum mínum finnst líklega ekki jafn gaman að slóra á kaffihúsum og mér, eru líka nánast allir með tölu fjölskyldufólk með börn, hund og páfagauk, steik í ofninum, þvott í vélinni og tengdó í heimsókn þannig að þeim er fyrirgefið. Já, sem sagt þá fór ég upp í Árbæjarsafn með myndavélina í farteskinu og skoðaði gömul hús að utan og innan. Sá fullt af gömlum eldavélum, útvarpstækjum, bollastellum, reiðtígjum og vaðmálsbrókum og svo mætti lengi telja. Fannst þetta mjög gaman enda hef ég sérstakt dálæti á gömlum hlutum. Í næstu menningarreisu hef ég ákveðið að fara út í Viðey einhvern góðan veðurdag.

Ég bíð enn í drasli upp fyrir haus eftir iðnaðarmanninum ósýnilega til að klára eldhúsið mitt. Ég er svo einföld eitthvað að halda að þegar fólk segist ætla að gera eitthvað og liggur við að sverja það við Guðbrandsbiblíu, fara með 6 Maríubænir og 3 vers úr Passíusálmunum og ekki bara í eitt eða tvö skipti (það getur auðvitað alltaf eitthvað óvænt komið upp á) heldur 8 days a week eins og Bítlarnir sungu hérna um árið þá sé það að meina það. Ég yrði alveg ömurlegur innheimtulögfræðingur. "Já, já vinur minn. Auðvitað set ég íbúðina þína og bílinn ekkert á uppboð fyrr en þetta með arfinn eftir fjarskylda frænku þína í ameríku er gengið í gegn og jafnvel þó hún sé ekki dáin ennþá. Auðvitað borgarðu þá um leið fyrst þú segist ætla að gera það" Monopoly vorkenndi mér m.a.s svo mikið á laugardaginn að hún bauð mér í mat svo ég þyrfti ekki að borða 1944 kjötbollur í brúnni sósu enn einn daginn.

Ég las það einhversstaðar um daginn að nýleg Þýsk rannsókn sýndi fram á að meðal vísitölufjölskyldan eyddi helming af tekjum heimilisins í þarfir (og óþarfir) barna sinna. Þetta er væntanlega ekkert öðruvísi hérna. Það þarf auðvitað stærra hús, fleiri bíla, borga menntun og heilbrigðisþjónustu og íþróttir, kaupa mat, föt, tölvuleiki, húsgögn og allt annað sem krakkar komast upp með að láta foreldrana eyða í. Hver kannast ekki við öskrandi, heimtufreka krakka í stórmörkuðum sem á endanum fá allt sem þeir biðja um því foreldrarnir eru of þreyttir og pirraðir til að nenna að ala börnin almennilega upp. Svo verða þetta jafn heimtufrekir og vanþakklátir unglingar nema í staðinn fyrir að grenja er öskrað og skellt hurðum. Þetta lið lifir svo heima hjá foreldrunum í fríu fæði og húsnæði fram undir þrítugt og getur svo ekki beðið eftir að gamla settið hrökkvi upp af til að geta erft allt sem það hefur stritað fyrir alla æfi. Ef ég væri foreldri að komast á eftirlaun þá myndi ég eyða öllu sem ég ætti í ferðalög og allskyns óþarfa mér til einskærrar ánægju og ekki hafa minnstu áhyggjur af því hvort afkvæmin erfðu nokkurn skapaðan hlut eftir mig enda varla til of mikils mælst að fullorðið fólk sjái um sig sjálft. Ég er þess fullviss að það leynist sannleikskorn í gamla málshættinum að sjaldan launi kálfur ofeldið.

Að lokum vil ég hér með lýsa eftir Húsfrúnni í Ameríku sem hefur ekki sést hér í bloggheimum dágóða stund. Eða er hún kannski orðin það fín frú að það er fyrir neðan hennar virðingu að hafa einhver samskipti við slorpakk eins og okkur hér. Er hún hrædd um að þotuliðið sem hún er örugglega farin að umgangast komist að því að hún þekki fólk sem er ekki einu sinni með sundlaug í garðinum og hvað þá tennisvöll, viti ekki hver sé munurinn á Fútsí og Dá Djóns vísitölunum og finnist Bush vera moron. Svo vil ég að því verði komið á framfæri við Kokkálaða Kokkinn að hann fari nú að fá sér tölvu! Hér getur maður ausið skítnum yfir Davíð Oddsson og enginn kemur karltuskunni til varnar