Grumpa...

Þá er ég loksins komin aftur á malbikið eftir ánægjulega dvöl í sveitasælunni þar sem ég bakaði gulrótatertu dauðans a la Monopoly og var tertan sú étin upp til agna samdægurs. Það er reyndar eitt af því sem bendir til þess að ákveðið fólk er farið að eldast að það er farið að skiptast á kökuuppskriftum en ekki fylliríssögum af sjálfumsér. Annað dæmi um elli, er þegar fólki er farið að ofbjóða hvað unglingsstelpur klæða sig í stutt pils og fleigna kjóla og þegar þetta sama fólk er komið á fætur fyrir kl. 7 á sunnudagsmorgnum og fer í Kolaportið að kaupa sér lopasokka. Ég bíð bara eftir að sjá fólk í flókainniskóm, með falskar tennur, heklandi dúka og hafi horft á alla 100 þættina af Maður er nefndur og finnist Laugardagskvöld mað Gísla Marteini bæði fræðandi og skemmtilegur þáttur. Þar sem ég eldist mun hægar en allir í kring um mig (sem stafar helst af mínu heilsusamlega líferni og hollu mataræði) þá á þetta eftir að enda með því að ég verð umkringd eintómum tannlausum og heyrnarlausum gamalmennum einn góðan veðurdag.

Þó að Kokksi hafi nú yfirgefið okkur (og ég komst ekki einu sinni í kveðjupartýið:( ) þá vona ég að hann verði duglegur við tölvuna, enda sjálfsagt lítið annað að gera þarna í Uppsala, og sendi okkur línu af og til. Síðast þegar ég heimsótti þennan volaða bæ þá var aðal sportið að fara á einhvern pöbb þar sem voru bara feitir og sveittir mótorhjólagaurar, fúlskeggjaðir og með smurolíu á puttunum. Og lögin í græjunum voru Born to be wild og Smoke on the water. Svo var það hann Abdúll sem bauð okkur í kaffi til mömmu sinnar sem við auðvitað þáðum en komumst því miður ekki sökum anna og manngreyið var alveg eyðilagður. Strætóinn hætti að ganga kl. 10 á kvöldin því þá voru allir farnir heim að sofa því kl. 8 á morgnana fóru allir út að skokka með hundana sína. Það er örugglega meira um að vera á Breiðdalsvík en þarna í Uppsala. En þar sem að Kokksi og Húsfrúin eru svo sérdeilis kátar og skemmtilegar manneskjur þá hef ég ákveðið að ganga á bak þeirra orða minna að á þetta volaða pleis ætlaði ég aldrei aftur að koma og bregða mér í heimsókn einhvern daginn.

Ég brá mér í gönguferð í bæinn í gær sem ekki væri í frásögur færandi nema hvað að ég ákvað að fara á Súfistann í Máli og Menningu og fá mér kaffi og kíkja í bók í leiðinni. Og viti menn, haldiði að ekki sé útsala í gangi og fullt af áhugaverðum bókum á 50% afslætti. Það endaði auðvitað með því að ég keypti þarna fullan poka af bókum sem ég varð hreinlega að eiga og ættu að vera til á hverju menningarheimili. T.d "Mafia: The complete history of a criminal world", "Highlights: An illustrated history of cannabis", "Best desserts" og svo auðvitað "Tractors: An illustrated chronological history" með 500 myndum af traktorum. Ég átti von á því að Tensai San hefði mætt þarna með sængina sína og hjólbörur undir allar bækurnar. Ég er líka búin að vera að kaupa fullt af matreiðslubókum. Þar sem þetta blessaða eldhús mitt hefur ekki níst í neitt annað undanfarna mánuði en að hita bakkamat í örbylgjuofni þá varð maður bara að lesa uppskriftir og skoða myndir á meðan. En svei mér þá ef það er ekki farið að sjá fyrir endann á þessu eylífðarverkefni. Nú skulu sko pottar og pönnur teknar fram og fólk dregið í kaffiboð og matarveislur hvort sem því líkar betur eða verr. Þeir sem eru í einhverju aðhaldi eða megrun eru beðnir um að gleyma svoleiðis vitleysu. Baunabuff og tofusalat er ekki matur. Svo fer líka að styttast til jóla og ef fólk ætlar að geta borðað jólasteikina og konfektið og mætt í öll jólaboðin er eins gott að fara að æfa sig.

Hvort er nú girnilegra, tofujukkið eða súkkulaðikakan? Ég bara spyr!!

Ég vil byrja á því að þakka Móður jörð fyrir höfðinglegar móttökur um síðustu helgi þegar við Monopoly og Tensai san brugðum undir okkur betri fætinum og skelltum okkur í sveitina. Eins og allra góðra sveitakvenna er siður var Móðir jörð nýbúin að slátra nauti og bauð upp á nautagúllas með öllu og ekki nóg með það heldur svignuðu borð undan kökum og kruðiríi sem við gerðum góð skil (ekki það að við værum svona gráðugar heldur vorum við bara þreyttar og svangar eftir langt ferðalag og tilhugsunina um það að þurfa kanski að fara út í kartöflugarð og taka upp eins og 2-3 beð eins og Móðir jörð var búin að hóta). En þar sem við sögðumst þá ætla að mæta á pinnahælum og í balletkjólum dugði til að Móðir jörð sá sitt óvænna og hætti við þau vondu áform. Hún má ekki eiga á hættu að skemma reppið sem hún hefur þarna í Trékyllisvík sem fyrirmyndar húsmóðir sem ekki má vamm sitt vita. Það hefði getað orðið vandræðalegt fyrir hana á næsta kvenfélagsfundi eða á næstu kirkjukórsæfingu ef sést hefði til þriggja miðaldra kvenna á háum hælum og í balletkjólum vera að taka upp kartöflur í garðinum hjá henni.
Allt þetta át átti þó eftir að hafa ófyrirséðar afleiðingar í för með sér því á heimleiðinni fór að bera á óeðlilegri gasmyndun í aftursætinu þar sem Tensai san sat með galopinn gluggann og þóttist ekki taka eftir neinu. Þetta var auðvitað út af gulrótunum sem Móðir jörð hafði laumað í gúllasið og falið í sósunni. En við komumst þó í bæinn heilu og höldnu en svei mér þá ef það voru ekki brunagöt í áklæðinu á aftursætinu.Tensai san sagðist hafa verið að leika sér með eldspítur!

Ég fagna því mjög að Kokkálaði kokkurinn er aftur farinn að láta ljós sitt skína hér meðal vor. Það sem þó verra er, er að Kokksi er að yfirgefa okkur og flytja í sósíalsæluna í Svíaríki þar sem einhver þarf að pass upp á að Húsfrúin tapi sér ekki alveg í sænskum málfræðiskruddum. Eða þá geri eitthvað annað en að lesa sænskar "fagurbókmenntir" eins og skáldsöguna Strætisvagninn eftir Pelle Svenson sem byggir á sannsögulegum atburðum og fjallar um strætisvagnastjóra sem einn daginn þarf að keyra leið 5 í stað leiðar 7 sem hann hefur alltaf keyrt og angistinni sem fylgir því að lenda allt í einu í ókunnum aðstæðum og hvernig hann í kjölfarið tekst á við sinn innri mann og kemur út úr þessari raun sem sterkari einstaklingur auk þess sem fylgst verður með Jónasi, fimmtugum bókara sem býr með móður sinni og 5 köttum og hvernig leiðir þessara manna liggja saman í strætisvagninum.
Það er svo auðvitað alger skylda að kveðja Kokksa og það helst með pompi og prakt, lúðrablæstri og flugeldum. Eða bara að setjast niður einhverstaðar og fá sér kaffi og með því.

Ég verð að viðurkenna að skrifleti hefur aðeins gert vart við sig undanfarið þar sem kaffihúsahangs hefur tekið drjúgan tíma undanfarið. It's a dirty job but someone has to do it. Á sænsku myndi það útleggjast Det er skittedjobb men enman verda ad gjöre dat.

Já nú fer að líða að haustfundi BKBK sem að þessu sinni verður haldinn einhverstaðar á Stór-Eyrarbakkasvæðinu. Móðir jörð er væntanlega búin að skipuleggja þétta dagskrá eins og henni einni er lagið og verður spennandi að vita hvaða skemmtiatriði hún hristir fram úr erminni. En til að forða okkur borgarbörnunum frá fjöruferðum og allri annari náttúruskoðun höfum við ákveðið að mæta háhæluðum skóm og þröngum pilsum svo við séum löglega afsakaðar ef Móðir jörð vogar sér að stinga upp á skoðunarferðum í kríuvarp eða kíkja á einhver móabörð eða gamla kartöflugarða. Auk þess er Monopoly með bronkítis, Tensai San þjáist af víðáttufælni og ég er eitthvað voðalega slæm í mjöðminni þannig að öll óþarfa útivist er úr sögunni.

Ég varð fyrir því í gær að sjá sýnt frá flokksþingi repúblikana í Bandaríkjunum og þar af brot úr stefnuræðu Bush. Þeir sem voru mættir þarna voru allt einhverjir hillbillys frá Alabama í bleikum kúrekadressum og hétu annað hvort Billy Joe eða Mary Lou. Ræðan, sem Bush hefur örugglega fengið að semja sjálfur var eitthvað á þessa leið:
We will fight terrurrrism until someone dies. We are good people. We love our friends. The world will be safe. Terrurrrism is evil. And we will fight him. Halleluja. The other guy running for president of the world is from the axis of evil. And it´s a bad place. All terrurrists come from there. Thanks to our allies in Polgaria, Englia, Stockholm, Greet Brittun, Bulemia, The Turk Republik and in Austrikia. Special thanks to mr. Oddsson president of Kanary Islands. As we say in Texas, if you don´t have a brother on your back it must be broken.

Talandi um forseta þá fór heldur illa fyrir Clinton greyinu. Hann var hér í prívatheimsókn og var í sakleysi sínu plataður til að borða pylsu án þess að vita að þetta er búið til úr svínafitu, salti, óætum afgöngum frá kjötvinnslunni hjá SS og aukaefnum ásamt góðu dashi af kólestróli enda fékk hann svo kransæðastíflu af öllu saman. Eins gott að honum voru ekki gefna farsbollur líka, hann hefði varla lifað það af. Við erum bara orðin svo vön að borða hakkaða svínarassa með afskurðinum sem lent hefur á gólfinu að við erum orðin ónæm fyrir óþverranum sem er í þessu og borðum það með bestu list og byðjum um meira. SS hefur svo toppað sjáft sig í sparnaði og hráefnanýtni því nú er öllu drasli sem ekki er með góðu móti hægt að koma í pylsur eða kjötfars safnað saman, hvort sem það eru svínstrýni, beljuhalar, nautshausar, hrossalappir eða kjöt úr Bónus komið fram yfir síðasta söludag, allt hakkað og búin til úr því kássa sem er svo send með rútu til Hafnarfjarðar þar sem skólakrakkar eru látin borða það.

Hafnfirskur skólamatur