Grumpa...

Já þá er maður bara kominn úr sveitinni, sæll og glaður og búin að hestúsa ómælt magn af hangikjöti með öllu tilheyrandi og svo auðvitað einn og einn konfektmola í eftirrétt. Það eru nú einu sinni jól, ha? Ég hafði það sem sagt mjög gott í þessu örstutta jólafríi en er núna a bæta mér það upp hvað þetta ver stutt og aumingjalegt og verð í fríi fram yfir áramót. Sit hér bara við tölvuna. nýlega vöknuð með kaffibolla og súkkulaði..afsakið hrökkbrauð, og er bara að dunda mér. Kíki kanski í bæinn á eftir og fæ mér meira kaffi og meira hrökkbrauð. Ég vorkenni fólki sem vinnur í búð og hefur þurft að díla við leiðinlega kalla og frekar kellingar með öskrandi börn í eftirdragi allan desember og fá svo ekki almennilegt jólafrí til að geta slappað af áður en útsölurnar byrja og heilu hjarðirnar af úthverfakellingum ryðjast inn í Kringluna og Smáralindina, rífa allt og tæta þannig að búð sem var tiltölulega snyrtileg að morgni er orðin eins og Chicken street í Kabúl um hádegi og engin teppi lengur til. Ræningjaflokkar ganga betur um.

Ég bíð núna bara spennt eftir virðulega kaffiboðinu á fimmtudaginn. Það er samt eitt sem mér finnst alltaf jafn undarlegt en það er þegar barnafólk er að skipuleggja eitthvað svona að það þykir ekkert sjálfsagðara en að boða fólk í heimsóknir fyrir hádegi! Þannig að ég þarf að rífa mig upp hérna fyrir allar aldir og mæta í kaffiboð hálf sofandi með stýrurnar í augunum. Að vera á ferli á frídeginum sínum á sama tíma og ruslakarlarnir eru að tæma tunnurnar og strætóbílstjórarnir að mæta í vinnuna er kanski helst til of snemmt. Morgunstund gefur ekki gull í mund, ég er löngu búin að komast að því. En aftur á móti er kvöldið fagurt og nóttin ung eins og segir í kvæðinu. En þar sem Monopoly er búin að vera að baka marens alla vikuna þá læt ég mig hafa það að drattast á fætur við fyrsta hanagal. Svo hef ég það fyrir satt að það sé allt hreint og strokið í Hlíðunum þessa dagana. Monopoly varð sér nefnilega úti um húshjálp. Londonía skrapp á klakann í nokkra daga til að slappa af og eiga nokkra rólega daga í burtu frá erli stórborgarinnar. En henni varð ekki kápan úr því klæðinu skal ég segja ykkur. Hún var ekki fyrr lent í Keflavík en Monopoly narrar hana með sér með gylliboðum um rauðvín og osta. Þegar svo heim er komið er dregin upp svunta og gúmíhanskar og aumingja Londonía látin skúra, skrúbba og bóna, strauja gardínur og viðra rúmföt. Svo var hún send á aðfangadag upp í Heiðmörk með sög að ná í jólatré! Það endaði auðvitað með því að Londonía stakk af í skjóli nætur út á land til að vera bara ekki alveg útkeyrð þegar hún færi til baka.

Londonía þrífur hátt og lágt

Ég var að lesa helgarblað DV í gær, þar sem ég hef nú alltaf verið mikið fyrir slúðrið og svona. Gaman að vita hvað Birgitta Haukdal er að gera og svo eru auðvitað allar dramatísku fréttirnar af einstæðu mæðrunum sem virðast alltaf lenda í eintómu tjóni og vandræðum (er þetta kannski eitthvað sem Monopoly kannast við og getur deilt með okkur, raunir einstæðra mæðra). Það væri sem sagt ekki í frásögur færandi að ég væri að lesa helgar DV nema hvað að það var forsíðuviðtal við Jóa Fel. Þessi maður er gjörsamlega að ganga frá mér! Hann er verri en miltisbrandur! Ekki nóg með það að hann sé að gaufast með matreiðsluþátt í sjónvarpinu, sjálfur bakarinn, heldur tekst honum að klúðra því alveg gjörsamlega. Ég er mikil áhugamanneskja um allt matarkyns nema vera skyldi þorra"matur" en ég get ekki með nokkru móti horft á þessi ósköp. Til að byrja með er hann mjööög stoltur af því hvað hann er duglegur í ræktinni og einhverjum þættinum sá ég úr þar sem hann var búinn að draga alla massana vini sína í mat. Það hefur ekki komið saman jafn mikið magn af steraboltum síðan á austur-þýsku frjálsíþróttamóti fyrir 1985. Það var þarna m.a.s einhver Olga með skegg og bassarödd. Matreiðsluþættir ganga út á að elda mat, ekki að sýna kokkinn í sturtu eða í ræktinni. Svo gekk þetta út fyrir alla þjófabálka þegar hann fór að draga kellinguna sína inn í þættina. Hann stendur þá við eldavélina og hnykklar vöðvana með steikarpönnur í báðum höndum meðan hún sker grænmeti, stífmáluð og nýkomin úr handsnyrtingu. Kæmi mér ekki á óvart að gerfineglurnar dúkkuðu upp í salatinu því manneskjan kann ekki að halda á búrhníf frekar en ég kann að skipta um kúkableilu. Og svo smæla þau framan í heiminn, ein helvítis hamingjan uppstríluð. Farðu bara aftur að baka kleinuhringi, þarna viðrinið þitt! Siggi Hall come back, all is forgiven! Dagurinn sem ég hætti að horfa á sjónvarp er þegar Jói Fel, Sirrý og Davíð Oddsson mæta öll saman í þáttinn hjá Gísla Marteini.

Þar sem styttist nú óðfluga til jóla þá er ég komin á kaf í jólaföndrið. Ég er núna að útbúa jólakortin, að líma glansmyndir og og glimmer þannig að þið getið farið að hlakka til að fá kort frá mér. Þetta er nefnilega svooo sætt. Nú svo er ég búin að setja aðventuljós í alla glugga og næst á dagskrá er að baka piparkökuhús sem í ár verður Morgunblaðshöllin. Svo er ég auðvitað búin að prjóna marga jólasokka, sauma mér jólasvuntu og útbúa jólasveinahúfu sem spilar White christmas í hvert sinn sem ég hristi höfuðið. Ég er búin að taka fram hina sígildu plötu, Jólaleg jól með Svanhildi og allt jólaplötusafnið með Björgvini Halldórssyni sem eru 57 titlar. Svo er ég bara farin að segja hó hó hó þegar fólk talar við mig og Helmut er kominn með rautt gerfinef og gengur nú undir nafninu Rúdolf. Ég er strax farin að hlakka til páskanna!

Jæja þá er Lúsíukvöldið afstaðið með pompi og prakt. Það verður að segjast eins og er að Lúsía kvöldsins stóð sig með miklum sóma og vakti ómælda ánægju meðal viðstaddra. Byrjaði þó á því að mæta um miðjan dag, hlamma sér beint upp í sófa með teppi og fá sér lúr sem hefði ekki verið tiltökumál nema hvað hún hraut svo að undir tók í húsinu. Kvað svo rammt við að nágranninn á efri hæðinni hélt að eitthvað væri að hrynja utan af húsinu. Ég hálfpartinn vorkenni Hammer að þurfa að búa við þetta. Búningur var í samræmi við tilefni og vantaði bara hvíta kyrtilinn til að hún liti út eins og 14 ára saklaus, ljóshærð og bláeig sænsk skólastúlka með englarödd sem hljómaði svo fagurlega í laginu Santa Lusia. Viðstaddir hreinlega klökknuðu og hlupu strax í næsta Rauðakross söfnunarbauk til að gefa peninga til bágstaddra. Og að halda fyrirlestur á japönsku var vissulega athyglivert. Efni fyrirlestursins fór reyndar eitthvað fyrir ofan garð og neðan hjá flestum. Þó Lúsían héldi því fram að hann væri tengdur þessu merka fyrirbæri þá hefði hún alveg eins getað verið að lesa upp veðurspána fyrir Tokyó og nágrenni næstu 5 daga. Lúsíukvöldið öðlaðist svo óvænt japanskt þema þegar svo einn veislugestur dró upp úr pússi sínu geisladisk með japönsku bandi sem spilar bara Queen lög, á japönsku auðvitað, sem vakti mikla lukka.
Þó að Móðir Jörð sæi sér ekki fært að mæta sökum annríkis (væntanlega að sauma lifrarpylsukeppi eða hekla jóladúka) þá birtist Kokksi eins og sólargeisli á sumardegi, búin að fá sig fullsadda af sænskum sósíal og komin aftur heim í heiðardalinn. Allt fór svo vel fram enda ráðsett fólk hér á ferð, nema hvað Húsfrúin úr Vogunum fékk einhverja slæmsku þegar líða tók á kvöldið sem lýsti sér í svima, magaverkjum og seinna uppköstum. Það hafði ekkert með görótta drykki að gera (not) heldur var þetta líklega bara einhvar fuglaflensa. Og hún náði ekki einu sinni að komast á gott trúnó!
Þá er ótalið annað skemmtiatriði þar sem Monopoly las upp úr dagbók frá 1986. Af þeim lestri að dæma gekk líf sumra mestmegnis út á það að skemmta sér og drekka bjór og vodka. Ég er strax farin að sekna þessara gömlu góðu daga (fyrir utan vodkans). Húsfrúin í Svíaríki má svo eiga von á myndum af herlegheitunum fljótlega.

Ég held ég sé búin að komast að því hvernig hægt er að verða ríkur fljótt og auðveldlega. Maður stofnar bara eitthvað bjánalegt pýramídafyrirtæki og selur fólki hluti í því. Það virðist vera til nóg af bjánum sem halda að þeir geti orðið ríkir á 2 vikum á þannig bissnes samanber þetta norska dæmi sem verið er að tala um núna. Lærir fólk aldrei? Ég hef því hugsað mér að stofna svona fyrirtæki þar sem hluthafar geta keypt nytjahluti eins og fótanuddtæki, soda stream, bumbubana, megrunareyrnalokka, megrunarplástur, rafmagnsskóreimingatæki, dagblaðaflettara og augnabrúnakrullujárn á hagstæðu verði. Það eina sem þarf að gera er að kaupa hlut í kompaníinu og um hæl fær fólk sent kort sem gildir í verslun félagsins á Grænhöfðaeyjum. Ég sem stjórnarformaður og forstjóri borga svo sjálfri mér rífleg laun svo ekki sé minnst á bónusa, álgsgreiðslur, risnu og kauprétt á hlutabréfum á genginu -5 sem fyrirtækið kaupir síðan af mér daginn eftir á genginu 40 enda mikil vinna og ábyrgð sem fylgir því að vera svona ómissandi fyrir fyrirtækið (spyrjið bara forstjóra KB banka). Svo læt ég mig bara hverfa einhversstaðar í Brasilíu og lifi happily ever after