Grumpa...

Jæja, þá er maður bara kominn heim aftur. Ég skil aldrei í sjálfri mér hvað még er að gera hérna á þessu ískalda og rándýra skeri eftir að hafa verið í útlöndum í nokkra daga. Þegar ég kom heim á föstudagsnóttina þá var auðvitað rok eins og er hérna alltaf og það komu snjókorn í flasið á mér þegar ég opnaði hurðina á flugstöðinni og kuldinn nísti inn að beini. Svo fór ég í búð í gær til að kaupa svona það nauðsynlegasta til að eiga í ísskápnum eins og jógúrt, ost, álegg og kál handa Helmút og það kostaði jafn mikið og ég eyddi á þrem dögum úti í Króatíu. Þar kostar t.d 16" pizza 350 kall, bjór í gleri á veitingastað 130 kall og kúluís með tveim kúlum 120.
Það er reyndar ástæða fyrir að ég nefni þetta þrennt því þetta er búið að vera uppistaðan í fæðinu síðustu tvær vikurnar. Þó Króatía sé alveg afskaplega fallegt land og karlmennirnir sérstaklega álitlegir, hávaxnir og myndarlegir, þá geta Króatar ekki eldað mat almennilega frekar en ég kann að skipta um hásingar í vörubíl. Það er allt ofeldað og ókryddað og við sem viljum hafa einhverja sósu með öllu erum ekkert voðalega hrifin af þurru kjöti með soðnu grænmeti. Svo get ég svarið að þeir eru enn að drekka gulan Braga, alla vega bragðaðist kaffið þannig. En þeir virðast hafa lært að búa til góðar pizzur og góðan ís af nágrönnum sínum Ítölunum, þeir eiga bara eftir að ná þessu með kaffið almennilega.
Síðustu tvo dagana var ég svo á Ítalíu. Ég stóð í þeirri meiningu að það ætti að vera í Bolognia þaðan sem var flogið en svo kom í ljós að ferðaskrifstofan hafði ákveðið að hola okkur niður á Rimini þar sem var víst annar hópur á þeirra vegum. Ég fékk hroll bara við að heyra nafnið og ekki minnkaði skelfingin þegar keyrt var inn í bæinn og strönd dauðans blasti við eins langt og augað eygði. Eintómir feitir túristar flatmagandi í sólbekkjum og einhverjir hoppukastalar og rennibrautir allsstaðar. Næst við ströndina var svo túristaverslunargatan þar sem allar búllurnar seldu sama draslið og síðan var restin af húsunum sem maður sá hótel. Ég hafði það á tilfinningunni að ég væri stödd í helvíti. Hvað í ósköpunum átti ég að gera hér í næstum tvo heila daga?! En upp á vgg á hótelinu rakst ég á kort af bænum og fór að skoða það aðeins og sá þá eitthvað sem var kallað old town og var í 15 mín. göngufjarlægð. Það gat ekki verið verra en það sem ég hafði hingað til séð svo ég arka af stað og viti menn, haldiði ekki að ég hafi fundið þennan voðalega huggulega gamla bæjarhluta með gömlum borgarmúrum, rómversku hliði, göngugötur og torg með gosbrunnum og styttum af páfum og herforingjum og kaffihús allt í kring. Fullt af fínum merkjavörubúðum og fólkið í kring um mann var ekki allt klætt eins og fífl og flestir töluðu ítölsku. Þarna gat ég líka loksins fengið almennilegt kaffi og alveg svakalega gott tiramisu. Mér var borgið!
En fólk verður bara að kíkja í heimsókn til að heyra nánari ferðasögu. Kaffi og kruðerí í kvöld fyrir þá sem það vilja. Ég hef heldur ekkert heyrt hvað hefur gerst markvert í fjarveru minni. Hvernig er kartöfluuppskeran í ár og er Móðir Jörð búin að taka slátur? Er Forski búin að sökkva sér ofan í sænskar málvísindabækur eða er hún enn að lesa Rauðu ástarsögurnar? Hefur Monopoly lyft sér upp og brugðið undir sig betri fætinum og farið á bókasafnið um helgina? Eru Hammer og Tensai San búin að kaupa nuddpott og innbygða poppvél við ultra-mega-túrbó 2000 sófann sinn? Og hvar er Kokksi????????!!!!!!!!!!!!!!

Á þessum tíma á morgun verð ég á Ítalíu! Vildi bara deila þessu með ykkur. Síðan taka við tvær vikur í sumri og sól í Króatíu. Vildi líka bara deila þessu með ykkur.
Ég átti afskaplega ánægjulegt símtal við Móður Jörð í gær. Alltaf gaman að heyra hvað er að gerast úti á landi. Kartöfluuppskeran lofar góðu, berjaspretta er með besta móti lömb koma feit af fjalli og hreppsnefndin hélt opinn hátíðarfund í tilefni af því að 20 ár eru liðin síðan bensínstöðin opnaði. Það er hreinlega allt að gerast á Eyrarbakka. Og þar sem Móðir Jörð getur bráðum formlega farið að titla sig íslenskufræðing þá er hún á kafi í viðeigandi verkefnum. Hún er að skrifa mjög lærða grein í Bændablaðið sem ber yfirskriftina "Vöxtur kartöflugrasa í votviðrasömu árferði og áhrif kattahlands á garðrækt í þéttbýli". Og ekki nóg með það heldur er hún orðin ritstjóri Markaskrárinnar og hefur tekið að sér að skrá sögu Kvenfélagsins Hallgerðar á Eyrarbakka og þegar tími gefst til skrifar hún pistla um sultugerð og barnauppeldi í bæjarblaðið Bakkabúann.
Mér skilst að Kokksi lifu öllu rólegra lífi þarna í sveitinni. Hún er víst búin að leggja öllum pinnahælaskónum sínum og flegnu dressunum og gengur hamingjusöm í hippamussum og sandölum og týnir blóm og hlustar á fuglasöng. Forski var eitthvað að reyna að koma henni á deit en fann ekkert skárra en fjarskildan ættingja Gísla á Uppsölum ættaðan frá Alabama sem hafði ekkert um að tala annað en pikköppa og haglabyssur. Að sögn flúði Kokksi svo hratt af vettvangi að mr. date from hell er eiginlega ekki búinn að átta sig á því ennþá. Nei, Forski ætti bara að halda sig við þessi bókmenntaverk sem hún virðist lesa af fúsum og frjálsum vilja en eru víst þannig að þau fá Tensai San til að tárfella af leiðindum við það eitt að lesa á kápuna. Hammer setur bara upp gömlu gleraugun sín og sér ekki neitt og er því óhultur fyrir þessum ósköpum.
Ég brá mér á kaffihús um daginn sem ég geri reyndar ansi oft (við getum þetta þessi einhleypu og barnlausu) og væri það ekki í frásögur færandi nema hvað... Ég var sem sagt stödd á Te og kaffi á laugardegi. Ég læt mig oft hafa það að fara þangað þrátt fyrir að það sé óopinber samkomustaður fólks í fæðingarorlofi þar sem kaffið þar er með eindæmum gott svo ekki sé minnst á súkkulaðikökuna. Ég er þarna í mestu makindum að glugga í blöðin og sötra kaffið mitt og er m.a.s ekkert sérstaklega að pirra mig á kjökrandi börnum og er að fara að stinga upp í mig girnilegum súkkulaðikökubita þegar mér verður litið á næsta borð. Þar situr kona sem ég get svarið að er bara að koma af fæðingardeildinni, svo lítið barn er hún með og í þeim töluðu orðum skvettir hún upp brjóstunum og stingur öllu saman á kaf upp í krakkann sem er eins og fluga á appelsínu miðað við mjólkurbúið. Svo er það bara plopp og næsta brjóst upp á borð. Sko, þetta er ekki það sem maður vill horfa upp á yfir kaffi og kruðiríi. Einhverjir verulega ofvaxnir svitakirtlar, signir niður á nafla og í litum sem maður á ekki að venjast. Þetta er grós!! Ég vil beina þeim tilmælum til kvenna sem þurfa að fóðra börn með eigin framleiðslu að gera það heima hjá sér eða a.m.k sýna öðrum þá tillitssemi að fara á afvikinn stað eða snúa sér undan í stað þess að geifla tútturnar framan í alla viðstadda. Þetta er svona svipað og að karlmenn myndu si svona vippa niður um sig buxunum á almannafæri og fara að klóra sér í pungnum (sem virðist vera ein af frumþörfum karlmanna). Næst þegar ég fer á Te og kaffi verður það eftir venjulegan háttatíma ungabarna.
Í dag voru að berast þau stórtíðindi að Aðal hefur ákveðið að hætta að ráða öllu opinberlega og ætlar þess í stað að einbeita sér að því að ráða öllu bak við tjöldin. Svo fyrir algera tilviljun var að losna staða Seðlabankastjóra sem er svona þægilegt innidjobb sem Aðal gæti vel hugsað sér að dútla við meðfram garðræktinni og briddsinu. Ágætis peningur líka þó Aðal hafi auðvitað verið búinn að hugsa fyrir því fyrir löngu og lagað til eftirlaunakerfi uppgjafa pólitíkusa þannig að hann mun lifa góðu lífi það sem eftir er. Eitthvað fóru þessar fréttir þó illa í suma því það sást til margara ungra mann í jakkafötum og með fartölvur hágráta ofan í bankabækurnar sínar og rétt getað staulast upp í jeppana sína og út í úthverfin þar sem lagt verður á ráðin um það hvernig koma megi björtustu von íslenskra stjórnmála til valda, sjálfum Gísla Marteini, holdgerfingi stuttbuxnahersins úr Valhöll
Svo vil ég bara segja, hafið það gott á meðan ég er í fríinu, þó þið eigið auðvitað ekki eftir að hafa það eins gott og ég næsti tvær vikurnar:)