Grumpa...

Ég er komin með Kevin Turvey syndromið sem felst í því að maður gerir nákvæmlega ekkert annað en að vera í vinnunni. Ekki nóg með að ég sé farin að vinna frameftir á virkum dögum heldur er ég líka farin að vinna um helgar og það bæði laugardaga og sunnudaga. Þar sem fólk kanski þekkir viðhorf mitt til vinnu almennt þá þykir þessi vinnusemi af minni hálfu miklum tíðindum sæta. En svona er það að vera ómissandi!
Ég vildi nú samt miklu frekar eyða þessum tíma í eitthvað áhugaverðara eins og að hanga á kaffihúsi, glugga í gott blað eins og t.d Classic Rock sem er mesta snilldar blað ever, fá mér eitthvað gott að borða og sötra eins og einn bjór. Ekki það að maður hafi eitthvað upp úr allri þessari vinnu þar sem það tekur því varla að standa í þessu eftir að skatturinn hefur hirt sitt. En ég er alla vega búin að borga örorkubæturnar fyrir nokkra félagsmálaróna úr Fellahverfinu sem geta nú keypt sér tvær Smirnoff og kassa af Egils Gull í tilefni jólanna og gott ef ekki líka skellt sér á ball með Stjórninni á Players. Nokkrar einstæðar mæður geta líka þakkað mér fyrir barnabætur, barnabótaauka, barnabótaumframauka, aukaumframbarnabætur og extraspesíalaukabarnabætur. Ég er líka búin að borga minn skerf í handsaumuðum silkigluggatjöldum og gullhúðuðum blöndunartækjum á starfsmannaklósetti íslenska sendiráðsinas í Kúalalúmpúr auk þess að borga fyrir uppihald einkakaffiþjóns sendiherrans. Fyrirhuguð jarðgöng á milli Stokkseyrar og Eyrarbakka verða líka m.a kostuð af mínum skattpeningum og líka embætti umboðsmanns fjallasóleyjarinnar.

Ég er ekki mikil jólamanneskaj í mér og er þannig séð voða lítið að spá í þessu öllu. Ég fer alla vega ekki á taugum yfir því að vera ekki búin að skrúbba allt húsið að innan og utan, sauma nýjar stofugardínur eða kaupa mér nýtt sófasett., Ég var t.d að nenna því núna áðan að hengja seríu út í glugga sem er búin að standa í kassa á stofuborðinu í meira en viku. Meiri verður jólaskreytingin ekki á þessu heimili. Þar sem ég var í vinnunni í dag þá ákvað ég að reyna að koma mér í þetta marg umtalaða jólaskap og kveikti því á Létt 96.7 sem spilar bara jólalög. Mikið óttalegt sorp er mikið af þessum lögum. Og svo ekki sé minnst á textana við sumt af þessu sem eru bara algert bull. Takið sem dæmi textann við Little drummer boy. Hann gengur út á það að þessi drummer boy þarna valsar um lemjandi á þessar trommur sínar fyrir jesúbarnið. Hvað haldiði að María mey segi við því að einhver kæmi þarna trommandi með tilheyrandi hávaða þegar krakkinn er kanski nýsofnaður? Ég efast ekki um að hún tæki þessar bévítans trommur og mölvað þær í tannstöngla. Og svo er það lagið Jólaleg jól! Hvaða þvæla er það eiginlega? Jólaleg jól!? Það eru samt ekki bara þessir nýrri jólalagatextar sem ég skil ekki. Ég skil t.d ekki enn vísuna um jólasveina einn og átta, eða a.m.k hluta af henni. Hver er t.d þessi Jón á Völlunum og hvað kemur hann málinu við? Og "upp á stól stendur mín kanna"?! Hvað í ósköpunum á það eiginlega að þýða? Ég held að sá sem samdi þetta hafi verið búinn að fá sér aðeins of mikið út í kaffið. Og þá er ég ekki að tala um mjólkurvörur.

Það var ein kona í vinnunni sem sagði mér frá því um daginn að hún ætlaði að fara og kaupa föt á hundinn sinnl. Þegar ég spurði hana að því hort hundurinn hennar væri hárlaus þá horfði hún svona á mig eins og ég hefði byrjað að tala Hebresku og skildi greinilega ekki þetta kaldhæðna komment. En ég bara spyr, til hvers er fólk að klæða dýrin sín í föt? Heldur fólk virkilega að hundinum sínum líði vel í köflóttum jakka og með slaufu um hausinn og finnist þeir vera svölustu hundarnir á svæðinu? Það er ástæða fyrir því að dýr eru loðin og það er ekki bara til að geta farið úr hárum í uppáhalds sófanum manns. Ég ætti kanski að kaupa jólasveinabúning á Helmút en ég er ekki viss um að honum fyndist það neitt spes þó mér þætti það kanski eitthvað dúllulegt að hafa svarta kanínu í rauðum jólasveinabúning hlaupandi um allt. Svo gæti ég fest bjöllu á dindilinn á honum og hengt jólakúlur í eyrun. Voðalega held ég að jólin yrðu þá jólaleg.

Þá er maður kominn heim frá Danaveldi úr þessari annars ágætis árshátíðarreysu með vinnufélögunum og þeirra ektamökum (þ.e þeim sem á annað borð áttu þannig). Ekki það að ég hafi verið að mingla einhver ósköp og satt að segja þá hitti ég ekki eina einustu hræðu úr hópnum fyrr en á þriðja degi. Og það er ekki af því að ég sé svona antisocial eða hafi verið að kaupa hass í Kristjaníu allan tímann heldur hafði ég ekki alveg sömu þörf fyrir að versla frá mér allt vit í einhverjum hræðilegum mollum (sem allir ættu að vita að eru af hinu illa og ætti því að forðast) eins og flestir. T.d fóru allir nema ég og einn eða tveir aðrir í einum hóp í moll dauðans á föstudeginum og eyddu þar heilum 6 klukkutímum! Og ég er ekki að ýkja! For crying out loud, vill eitthvað miðaldra fjölskyldufólk (eins og flestir vinnufélagar mínir eru) sem les þetta útskýra fyrir mér hvernig þetta er hægt! Það var þarna fólk sem fór heim með 5 troðfullar ferðatöskur á stærð við japanskan smábíl og flestir aðrir með litlu minna. En hvað verslaði ég? Fyrir utan áfengi í Fríhöfninni og það sem ég borðaði og drakka...ekki neitt!
Eins og allir hafa tekið eftir þá er ég afskaplega umburðarlind manneskja og laus við alla fordóma og læt hlutina ekki fara svo auðveldlega í taugarnar á mér en eftir þessa helgi þá er ég gjörsamlega farin að hata reykingar og þennan ósið ætti að banna hið fyrsta og allir sem verða uppvísir af því að svæla ofan í aðra á almannafæri ætti að fjarlægja með valdi, keyra út í Krísuvík og skilja eftir þar. Það reykja nákvæmlega allir í Kaupmannahöfn, allsstaðar. Maður er hvergi óhultur fyrir þessum óþverra. Eftir að hafa setið inni á kaffihúsi (og þá er ég ekki að tala um eitthvað Grand Rokk dæmi) þá lyktar maður eins og öskubakki og m.a.s á fínum veitingastöðum er fólk að svæla ofan í mann meðan maður er að borða. Hvar er Þorgrímur Þráinsson núna þegar það þarf á honum að halda?

Maður er alveg hættur að geta opnað blað eða horft á sjónvarp þessa dagana án þess að Tensai San sé þar. Hún er m.a.s farin að skreyta forsíðu Séð og heyrt ásamt Ólafi og Dorrit og hinu þotuliðinu sem hún er víst farin að mingla við. Fyrirsögnin var víst eitthvað á þessa leið "Tensai San deilir uppskrift af súrsuðum selshreyfum með Dorrit sem er mjög spennt að prófa". Og ekki nóg með það heldur keppast nú saumaklúbbar og kvenfélög við að tilnefna Tensai San konu ársins og núna síðast var það Ættfræðifélag Gnúpverja og Vitavinafélagið sem veittu henni viðurkenningu og Línudansklúbburinn Snörurnar hefur gert hana að heiðursfélaga. Hammer gerir lítið annað en að svara aðdáendabréfum og senda hárlokka og áritaðar myndir til æstra aðdáenda.

Þó að það sé kominn 8. des þá er ég eitthvað voðalega lítið farin að spá í þessum jólum. Ég er ekki búin að baka vanilluhringi, föndra jólakort og taka fram 8 kassa af jólaskrauti eins og ég efast ekki um að allar fyrirmyndar húsmæður, eins og t.d Móðir Jörð og Monopoly eru búnara að gera, fyrir utan það að þrífa undir gólffjölunum, sauma jólasveinagardýnur og búa til aðventukransa (sem börnin svo annað hvort rífa í tætlur eða borða, allt eftir aldri). Ég hef ekki heyrt eitt einasta jólalag þar sem ég á iPod og hlusta ekki á útvarp og stór efast um að ég eigi eftir að nenna að hengja upp eitthvað jólaskraut. Kanski ég spreyi bara Helmút rauðan, lími á hann gerfiskegg og strái á hann smá glimmeri og verði með lifandi jólaskreytingu í ár?