Grumpa...

Ég hef orðið vör við það að fólk sé að ásaka mig um fordóma gagnvart ákveðnum þjóðfélagshópum. Ég vil nú ekki kannast við það og vísa þeirri gagnrýni algerlega á bug, eins og stjórnmálamennirnir orða það þegar skítaslóðin á eftir þeim er orðin að risavöxnum fjóshaug ekki er annað hægt en að renna á rassgatið í forinni. T.d hefur mér verið núið því um nasir að hafa andúð á bifvélavirkjum og jeppaköllum. Ég get lítið gert í því þó heil stétt manna þekki mánuðina bara út frá því hvaða berrassaða gliðra glennir sig á dagatalinu þeirra og detti flest annað í hug en góð næring þegar þeir sjá banana. En menn meiga vera með smurolíu á puttunum og hafa áhuga á knastásum og loftsíjum mín vegna. Fordómaleisi mínu til sönnunar fór ég á árshátíð hjá Bílanausti (í boði Nítró sem er þar innanborðs) um helgina og geri aðrir betur. Ég á t.d ekki eftir að sjá Monopoly fyrir mér á aðalfundi aðdáendaklúbbs Lemmy eða Móður Jörð skrifa greinar í Bleikt & Blátt.
Og hvernig var svo, spyr kanski einhver? Ég lifði það alla vega af. Til að byrja með mætti mótorhjóladeildin, sem ég var í samfloti með, auðvitað allt of seint á staðinn. Karlmenn eru nefnilega verri en konur (OK, fyrir utan Forska og Frú Líkjör) ef eitthvað er að hafa sig til og koma sér út úr húsi. Þannig að þegar við mættum á Kaffi Reykjavík þar sem þetta var haldið þá var auðvitað allt orðið fullt og ekki nóg með það heldur var búið að bera fram forréttinn og allir bifvélavirkjarnir búnir að skófla honum í sig og skola niður með tvöföldum vodka í kók. Þjónustufólk staðarins, sem hafði allt með tölu greinilega gleymt að taka Prosacið sitt þennan morgun, ætlaði að fara að koma okkur fyrir einu og einu í laus sæti innan um knastásakalla og sólbrúnkukremaðar permanentkellingaranar þeirra en við vildum auðvitað heldur halda hópinn og eftir japl, jaml og fuður þar sem að Nítró bossarnir reyndust þverari en yfirþjónninn þá fengum við að fara niður á neðri hæðina og fá matinn til okkar þangað.
Og ekki vorum við að kvarta. Gátum setið í þassum fínu leðursófasettum, barinn í meters fjarlægð og losnuðum við að hlusta á afspyrnu ófyndin skemmtiatriði og urðum ekkert vör við hljómsveit kvöldsins sem að sögn þeirra sem á hlíddu hefði getað tæmt heilt líkhús með leiðindunum einum saman. Líkin hefðu hreinlega ekki þolað við og flúið. Matseðillinn var greinilega sá sami og á fyrstu árshátíð Bílanausts 1956 enda ekki hér á ferðinni fólk sem er að láta einhverjar nýjungar þvælast fyrir sér. Innbakað rækjudæmi eitthvað, seig "nauta"lund með brúnni sósu með óræðu bragði, Bónusgrænmeti og soðinni kartöflu sem stungið hafði verið inn í bakarofn rétt til málamynda og Royal vanillubúðingur úr pakka með sykri ofan á (sem hefði með góðum vilja verið hægt að kalla Créme Brulée ef sykurinn hefði verið örlítið brúnn). Þjónustan var svo þannig að Basil Fawlty hefði ekki komist með tærnar þar sem þessir höfðu hælana í óliðlegheitum og dónaskap. En okkur fannst þetta eiginlega bara fyndið og eins og BB myndi líta á þetta þá var þetta bara ný reynsla og maður á jú að líta á jákvæðu hliðarnar á öllum málum. Næst ætla ég svo að skella mér á Players og fylgjast með leik Rotherham og Scunthorp í enska boltanum, drífa mig á ball með Stjórninni á Klúbbnum við Gullinbrú og mæta á spilakvöld hjá hverfasamtökum Fellahverfis þar sem hægt væri að vinna sér inn kassa af Egils gull, fartölvur sem einhverra hluta vegna eru allar án hleðslutækja, bjór og skot fyrir tvo á LangaBar og bílgræjur með slitnum snúrum.

En að allt öðru. Eitthvað virðist fólk vera farið að þjást af félagsfælni upp á síðkastið. Þar sem að skemmtinefndin gafst upp á að vera að skipuleggja alltaf einhverjar stórskemmtilegar uppákomur og samsæti og komast svo að því 5 mínútum áður að allir voru eitthavð bissí eða ekki í stuði þá er bara ekkert að gerast. Rosalega hlítur sjónvarpsdagskráin allt í einu að vera orðin góð eða eru allir flúnir til Danmerkur eða eitthavað?! Það er jú allt að fara til fjandans hérna segja þeir og fyrst Baugur er hvort sem er búinn að kaupa hálfa Kaupmannahöfn þá er líklega bara skárra að vera þar. Kanski opna þeir líka Bónus búð á Strikinu. Ég er ekkert að kvarta yfir þessu af því að ég hef ekki fundið mér ástæðu til að baka pönnukökur í langan tíma og fínu Belgísku trufflurnar sem ég keypti í fríhöfninni til að eiga í dönnuðum kaffiboðum liggja undir skemmdum.