Grumpa...

Ég er búin að henda inn nýju bloggi hér:
http://grumpa.blog.is/blog/grumpa/

Ég var í London í síðustu viku. Skrapp bara rétt si svona áður en ég fer til Spánar eftir páskana. Anyway, tilgangur þessarar ferðar var að berja augum og eyrum hina margrómuðu hljómsveit Warrior Soul. Skemmst er frá að segja að tónleikarnir voru gargandi snilld svo vægt sé til orða tekið og Kory Clarke er mesti töffari í heimi. Gítarleikarinn í bandinu var heldur ekkert slor (sjá mynd) og er honum fyrirgefið að vera sænskur. Ég held ég verði bara að kíkja til Stokkhólms, það lítur út fyrir að það hafi heilmikið breyst þar til batnaðar síðan '86!
En ég fór ekki ein í þessa pílagrímsferð og ekki var félagsskapurinn af verri endanum þar sem voru Gözli og Satan Jarl. Það var því næsta víst að kíkt yrði á pöbb eða tvo og drukknir nokkrir bjórar og þeim síðan skolað niður með whiskey. Að ferðast með tveim karlmönnum hefur bæði sína kosti og galla. Kostirnir eru tvímælalaust þeir að maður þarf ekki að þræða fatabúðir eða snyrtivöruverslanir og þess þá síður barnafatabúðir og ef maður stingur upp á því að fá sér blóðuga nautasteik í hádeginu og líter af bjór með er tillagan samþykkt samhljóða með lófaklappi og fagnaðarlátum. Að eyða klukkutíma inni í whiskeybúð er heldur ekki litið illu auga og þegar annar ferðafélaginn fjárfesti í hvítum kúrekastígvélum fékk henn ekkert nema hrós og hvatningarorð enda er það mikið rokk.
En eins og ég sagði eru líka gallar á þessu fyrirkomulagi. Til að geta keypt meiri bjór og meira whiskey ákváðum við að vera öll saman í herbergi sem hefði verið í fínu lagi nema hvað Gözli virtist ekki hafa borðað neitt nema baunir og rúgbrauð síðustu tvær vikurnar sem var á þessum tímapunkti farið að gerjast all verulega í innyflunum og eina leiðin fyrir óhóflega gasmyndun var að hleypa því út í tíma og ótíma okkur hinum til hrellingar. Þetta byrjaði m.a.s í leigubílnum á leiðinni frá flugvellinum. Okkur algerlega að óvörum hleypir Gözli út einni góðri laumu og áður en maður veit af er mann farið að sundla og ekkert hægt að forða séstuck inni í leigubíl á fullri ferð. Bílstjórinn hefur eflaust líka fengið nett aðsvif þar sem aksturinn varð allt í einu mjög undarlegur. Svona gekk þetta svo í þrjá daga thank you very much.
En ég þurfti ekki bara að þola loftmengun á við útblástur frá loðnubræðslu heldur lenti ég líka í slæmri hávaðamengun þar sem Satan Jarl hraut eins og grjótmulningsvél milli þess sem hann blés eins og búrhveli. Ég get svarið það að það voru sprungur í herbergisloftinu sem voru ekki þar þegar við komum.
Ég verð líka aðeins að minnast á hótelið. Eins og ég sagði þá var ákveðið að vera ekki að spreða í svoleiðis hluti þannig að valið var tiltölulega ódýrt en þó 3ja stjörnu hótel nálægt Paddington, þar sem vegir liggja til allra átta eins og segir í kvæðinu. Allt leit alveg ágætlega út í byrjun, lítið en huggulegt lobbí og fínasta borðstofa. But that was it. Loksins þegar við römbuðum á herbergið eftir að hafa gengið bæði upp og niður tröppur en alltaf þó verið á sömu hæðinni tók á móti okkur miðlungs stór fataskápur þar sem hitastigið var um frostmark (það var örugglega hlýrra úti). Ástæðan var sú að það voru einhverjar framkvæmdir í gangi á þakinu (komumst að því mjög hastarlega kl. 9 morguninn eftir) því þegar horft var í gegn um viftu í baðherbergisloftinu sá maður upp í heiðan himinn. Enskukunnátta starfsmanna hótelsins var auk þess álíka mikil og dönskukunnáttan mín og allan tímann sem við vorum þarna var hótelbarinn lokaður. Það var þó hægt að láta færa sér drykki inn í setustofuna ef maður hafði allan tíma í heiminum og tók áhættuna á því að fá billiardborð með kjuðum þegar maður hafði pantað Bailys í klaka.
En fyrir utan þessi óþægindi og utanaðkomandi mengun var þetta skemmtilegasta ferð og myndi ég hiklaust fara aftur. En er ekki allt að fara að fyllast af álverum? Gott að vera búin að mynda mengunaróþol. Gæti þó hugsað mér að vera bara ein í herbergi næst:D

Nú er úti veður vott
verður allt að klessu
Ekki fær hann Grímur gott
að gifta sig í þessu.

Ja hvað dettur manni annað í hug við að horfa út um gluggann þessa stundina? Rok og rigning! Ég þakka þó fyrir að vera ekki einhversstaðar á suðurlandsflatlendinu þar sem að mér skilst að sé ROK og RIGNING!
En anyway, ég fór í leikhús á föstudagskvöldið. Starfsmannafélagið í vinnunni ákvað að bjóða í leikhús og sýningin Pabbinn varð fyrir valinu. Það er sem sagt einleikur þar sem Bjarni Haukur Þórsson lýsir raunum manns sem lendir í því að verða pabbi á mjög svo raunsæjan hátt. Þar kom skýrt fram, eins og ég hef alltaf bent á, að foreldrar eru upp til hópa ósofnir, úrillir, pirraðir, geðstirðir, langþreyttir, tuskulegir, úttaugaðir með harðlífi og meltingartruflanir, útslefaðir og kámugur, með kúkalykt á puttunum þegar verst lætur, orðnir tilfinningadofnir og heyrnasljóir af endalausu orgi og látum og skítastaðall heimilisins álíka hár og verðbólgan í Zimbabwe. Líf þessa aumingja fólks er sem sagt búið (eins og ég er alltaf að útlista fyrir einum vinnufélaga mínum sem eignaðist krakka ekki fyrir löngu, held ég verði samt að fara að hætta því, hann verður alltaf eitthvað svo skelfdur á svipinn) en samt lifir þetta fólk í þeirri sjálfsblekkingu að þetta sé eitthvað sérstaklega eftirsóknarvert ástand. Og ekki nóg með það heldur reynir að telja öðru blásaklausu fólki trú um það sama!
Og þetta skánar ekkert þó að börnin vaxi úr grasi. Ó nei! Ég hef nefnilega fylgst með raunum vina minna sem eiga unglinga (nefni hér engin nöfn). Það er þó hægt að stinga snuði upp í lítil börn og þau þegja á meðan en það virkar víst ekki á unglingana. Það þarf miklu, miklu meira. Þeir vilja ný föt, iPod og Playstation, fartölvur, frítt fæði og húsnæði og fullan ísskáp af mat sem þeir geta gengið í ásamt 8 vinum sínum allan sólarhringinn, peninga og helst mikið af þeim, vilja svo bara sofa á dagin og nenna ekki í skóla og þess þá síður nenna þeir að vinna. Svo er litið á foreldrana sem hálf þroskaheftar risaeðlur sem vita ekkert og skilja ekkert.
Foreldrum til huggunar þá vaxa flestir upp úr gelgjunni svona milli tvítugs og þrítugs. En hvað tekur þá við? Ró og næði? Dream on!! Þá koma barnabörni organdi og slefandi. Þið losnið sem sagt aldrei út úr þessu. ALDREI!!!!